تمرین اول:
پاشنه یک پا را بر روی یک میز با حدود ارتفاع ۱۵ اینچ بگذارید. پای خود را راست کنید. به جلوخم شوید،ازمفصل لگن خم شوید تا زمانی که یک کشش ملایم پشت ران احساس کنید.مطمئن شوید که شانه هایتان دچار چرخش نشود و همچنین از کمرخم نشوید. می خواهید پای خود را کشش دهید نه کمرخود را. این کار را ۳ بار بر روی هر پا انجام دهید. مدت زمان اجرا ۱۵ تا ۳۰ ثانیه می باشد.

تمرین دوم:
بر  روی دست ها و زانوهایتان بروید.اجازه دهید شکم تان خم شود. اجازه دهید کمرتان به سمت پایین خمیده شود.این موقعیت را برای ۵ ثانیه نگهدارید.سپس کمرخود را قوس دهید.برای ۵ ثانیه نگهدارید. این حرکت را ۲ ست ۱۵ تکراری  انجام دهید.

تمرین سوم:
بر روی زانو و دست تان قرار بگیرید. عضلات شکم خود را منقبض کنید تا ستون فقرات سفت گردد. در حال حفظ این حالت یک دست و پای مخالف را دور از بدن بلند کنید. این حالت رابه مدت ۵ ثانیه نگهدارید. باز و پاهایتان را به آرامی پایین بیاورید و حرکت را درطرف مقابل انجام دهید.این حرکت را ۱۰ بار برای هرطرف انجام دهید.

تمرین چهارم :
به پشت بر روی کف اتاق با زانوهای خم دراز بکشید در حالی که کف پاها  برروی زمین  باشد. شکم خود را به داخل بکشید و کمر خود را بر روی کف فشاردهید،پشت شما وسیع تر می شود. این حالت را ۱۵ ثانیه نگهدارید سپس آرام بگیرید. این حرکت را برای ۵ تا ۱۰ بار انجام دهید.

تمرین پنجم:
با زانوهای خم و پاهای قرارداده شده روی کف اتاق به روی پشت دراز بکشید. شکم خود را منقبض کنید و عضلات شکم را منقبض کنید. با دست های کشیده به بیرون درمقابل خود،بالاتنه خود رابه سمت جلوخم کنید تاشانه هایتان از کف اتاق جدا شود. این حالت را ۳ ثانیه نگه دارید. نفس خود را متوقف نکنید. این به شما کمک می کند هنگام بالا آوردن شانه هایتان به بیرون نفس بکشید. به پشت بر روی کف آرام بگیرید. این حرکت را ۱۰ بار انجام دهید. ۲ ست با ۱۵ تکرار انجام دهید. برای به چالش کشیدن خود دست هایتان در پشت سر محکم بگیرید و آرنج ها را به طرفین بدن بیرون نگه دارید.

تمرین ششم :
با زانوهای خمیده به پشت دراز بکشید.مچ یک پار را بر روی زانوی پای دیگر قرار دهید. کشاله ران پای پایین تر را بگیرید و به سمت سینه خود بکشید. کششی در طول کپل و احتمالا" بیرون لگن خاصره احساس خواهید کرد. کشش را ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید. حرکت را ۳ بار بر روی هر پا انجام دهید.

تمرین هفتم:
دمر روی زمین دراز بکشید برای ۵ دقیقه. اگر این حرکت بسیار آسیب زننده می باشد یک بالش زیر شکم قرار دهید. این حرکت درد ران و پشت را کاهش میدهد.زمانی که بدون بالش به مدت ۵ دقیقه دراز بکشید، می توانید حرکت ب این تمرین را ادامه دهید.
بعد از دراز کشیدن بر روی شکم به مدت ۵ دقیقه، برای ۵ دقیقه دیگر بر روی آرنج ها به سمت بالا تکیه دهید. اگر بتوانید این حرکت را بدون درد بیشتر در ناحیه ران و کپل انجام دهید می توانید قسمت سوم این تمرین را انجام دهید.

با دست های زیر شانه بر روی شکم دراز بکشید. سپس دست های خود را به پایین فشار داده و آرنج های را باز کنید در حالی که کپل بر روی کف قرار دارد. برای ۱ ثانیه نگه دارید و خود را به سمت کف پایین بیاورید. ۳ الی ۵ ست ۱۰ تکرار انجام دهید. ما بین هر ست ۱ دقیقه استراحت کنید.هیچ گونه دردی در ناحیه پاها نخواهید داشت وقتی این حرکت را انجام دهید اما کمی احساس درد در ناحیه کمر طبیعی خواهد بود.این حرکت را در چند بار در روز انجام دهید.

تمرین هشتم:
با پاها، کپل و شانه های مستقیم و راست بر روی یک طرف دراز بکشید. بر روی بازوی خود تکیه دهید طوری که آرنج دقیقاً زیر کتف قرار  می گیرد. کپل خود را از زمین جدا کنید و بر روی بازو و قسمت خارجی مچ پا تعادل یابید. سعی کنید این حالت را ۱۵ ثانیه نگه دارید سپس به آرامی کپل خود را پایین بیاورید. حرکت را برای هر طرف تغییر و تکرار کنید. این حرکت را برای نگه داشتن تا یک دقیقه یا بیشتر تمرین کنید. این تمرین می تواند با زانو و کپل خم شده به طرف سینه آسان تر انجام شود.

مواد غذایی که باید از مصرف آن اجتناب کنید:

۱ -گوجه فرنگی: دانه های این گیاه سرشار از اسید اوریک است.

۲ -مصرف زیاد گوشت قرمز: مبتلایان به آرتریت باید میزان مصرف غذاهای حاوی فسفر مانند گوشت قرمز را محدود کنند. زیرا هر چه فسفر بدن افزایش پیدا کند، بدن کلسیم بیشتری از دست می دهد.

۳ -مصرف زیاد شیر: پورین موجود در شیر، اسید اوریک بدن را افزایش می دهد.

۴ - روغن نباتی: روغن هایی مانند روغن دانه سویا، آفتاب گردان و. سرشار از اسید چرب امگا۶ است و باعث افزایش التهاب می شود.

محققان مصرف اسیدچرب امگا6 رابه اندازه اسیدچرب امگا3توصیه نمی کنند.

۵ -قند: قند برای درد مفصل مضر است.از طرفی مصرف قند باعث افزایش وزن می شود که روی مفصل ها فشار وارد می کند.

۶ - کافئین: کافئین درد آرتریت را تشدید می کند. کافئین، ماده مغذی و حیاتی را از بدن خارج می کند و در نتیجه بدن را به درد مستعدتر می کند.

۷ -غلات حاوی گلوتن: گلوتن، مخلوطی از پروتئین های موجود در غلات است. غلات حاوی گلوتن مانند جو، گندم و جو دوسر علایم آرتریت را افزایش می دهد.

۸ -گیاهان از تیره بادمجان: بادمجان، فلفل دلمه ای قرمز و سیب زمینی سرشار از الکالوئید است که التهاب ایجاد می کند.

بنابراین برای درمان درد مفاصل، از مصرف این گیاهان بپرهیزید.

غذاهایی که باید مصرف کنید:

۱ -ماهی: اسید چرب امگا۳ موجود در بدن التهاب مفصل را کاهش می دهد. امگا۳، تولید آنزیم هایی را که بافت های غضروف را از بین می برد، متوقف می کند.

۲ -چای سبز: سرشار از آنتی اکسیدان است که درد آرتریت را کاهش می دهد. علاوه بر آن نیکوتین موجود در چای درد را تسکین می دهد.

۳ -روغن زیتون: آنتی اکسیدان و اسید چرب امگا۳ موجود در این روغن، التهاب موجود در مفصل را از بین می برد.

۴ -پرتقال: میوه های مرکباتی مانند پرتقال سرشار از کلاژن است که برای سلامت بدن مفید است. ویتامین C در حفظ سلامت استخوان نیز موثر است.

۵ -پیاز: پیاز و پیازچه حاوی ماده شیمیایی نادر به نام کورستین است که درد را تسکین می دهد.

۶ -زردچوبه: این ادویه خاصیت درمانی دارد. خاصیت ضدالتهابی آن درد و التهاب آرتریت را کاهش می دهد.

۷ -گیلاس: آنتوسیانین موجود درآن درتقویت کلاژن موثر است.

۸ - زنجبیل: خاصیت ضدالتهابی این گیاه مشابه زردچوبه است

تمرین درمانی و حرکات اصلاحی ورزشی در فیزیوتراپی: این روزها ورزش های مختلفی توسط افرادی که در حیطه درمان نقشی ندارند به بیماران توصیه میشود و آسیب های جبران ناپذیری برای بیماران را ایجاد می کنند و کار فیزیوتراپیست ها را در درمان سخت تر میکند .
برای همه بیماران کمر درد نمیتوان یک نسخه ثابت برای ورزش درمانی و حرکات اصلاحی پیچید . تمریناتی که در تصویر مشاهده می کنید از متداول ترین تمریناتی هستند که توصیه می شوند تجویز این تمرینات تنها توسط فیزیوتراپیست که متخصص اینکار هستند باید صورت گیرد. یک معاینه دقیق همراه با تجویز صحیح تمرین ورزشی استاندارد می تواند درمان شمارا همیشگی کند و از بازگشت درد شما برای همیشه جلوگیری کند.

درمان بدون جراحی

فتق و برجسته شدن دیسک کمر و گردن وماً به معنای نیاز به انجام عمل جراحی نیست. دیسک برجسته با توجه به علائم درمان می‌شود. اکثر بیماران دارای پارگی دیسک نیازی به جراحی ندارند و معمولاً می‌توان علائم‌ را با درمان‌های‌ محافظه‌کارانه‌ای چون صبر کردن برای فرو نشستن علائم، مصرف مسکن و فیزیوتراپی مدیریت کرد. علائم بسیاری از بیماران دچار مشکل برجستگی دیسک پس از سپری شدن چند هفته یا چند ماه کاملاً برطرف می‌شود. چنانچه علائم به طور یکنواخت تشدید شود و با فیزیوتراپی و ورزش گردن و کمر علایم بهبود پیدا نکند و علایم بی اختیاری در کنترل ادرار نیز بروز کند ، احتمالاً پزشک پیشنهاد خواهد کرد تا عمل جراحی انجام شود.

یکی از بهترین درمان های دیسک فیزیوتراپی است که در ان با استفاده از تمرینات ورزشی و الکتروتراپی و لیزر درمانی ودرای نیدلینگ(مشابه طب سوزنی) مراحل درمان شما کامل می شود که با این اقدامات بیش از نود درصد بیماران نتیجه میگیرند . توجه شود هر ورزشی برای همه بیماران دیسک کمر مناسب نیستند و بهتر است بجای م با افراد ناآگاه با امر درمان حتما با تجویز فیزیوتراپیست خود تمرین مناسب را انتخاب کنید چون در غیر اینصورت صدمات جبران ناپذیری به دیسک شما وارد خواهد شد.

کشیدگی (رگ به رگ شدن , STRAIN )

رگ به رگ شدن یا کشیدگی عضله زمانی روی می دهد که عضله بیش از محدوده حرکتی طبیعی کشیده شده و این عمل منجرب به پارگی فیبرها و رشته های عضلانی گردد.

در رگ به رگ شدن به تاندون ( زردپی ) آسیب وارد شده است .

● علائم و نشا نه ها :

۱- درد تیز و شدید بلافاصله بعد از آسیب دیدگی

۲- حساسیت بیش از حد ناحیه در لمس( تندرنس شدید)

۳- تغییر شکل عضو ( تورم بر اثر التهاب در منطقه آسیب )

۴- ضعف شدید و از دست دادن قدرت قسمت آسیب دیده

۵- صدای پارگی عضله در زمان ورود ضربه

توانبخشی بعد از کشیدگی تاندون 

معمولا در مراحل اولیه بی حرکتی برای بخش آسیب دیده توصیه میشود که بنابر تشخیص پزشک متخصص ممکن است نیاز به استفاده از آتل یا در بعضی موارد گچ باشد.در پارگی کامل نیاز به انجام عمل جراحی و بازسازی رباط های پاره شده می باشد.در مراحل بعدی و پس از بهبود اولیه درمانهای مختلف فیزیوتراپی ،تمرین درمانی ،و در بعضی موارد درمانهای دستی جهت بهبود آسیب وارد شده انجام می پذیرد.

 کشیدگی رباطها ( SPRAIN)

رباط ها بخشی از بافت الاستیک بدن میباشند که دو استخوان را به هم متصل می کنند.زمانی که نیروی کششی زیاد به یک رباط وارد شود یا نیرویی در جهتی غیر از آنچه که بیومکانیک رباط اقتضا میکند به آن وارد شود،پارگی در فیبر های رباط از سطح میکروسکوپی تا حد قابل مشاهده رخ میدهد.

 اقدامات و کمک های اولیه :

۱- بی حرکت کردن عضو

۲- بالا قرار دادن عضو

۳ –استفاده از باند کشی

۴- اگر تورم شدید بود از یخ استفاده می کنیم (استفاده از سرما باید به مدت ۳۰ -۲۰ دقیقه ادامه یابد.

توانبخشی پس از کشیدگی رباط:

معمولا در مراحل اولیه بی حرکتی برای بخش آسیب دیده توصیه میشود که بنابر تشخیص پزشک متخصص ممکن است نیاز به استفاده از آتل یا در بعضی موارد گچ باشد.در پارگی کامل نیاز به انجام عمل جراحی و بازسازی رباط های پاره شده می باشد.در مراحل بعدی و پس از بهبود اولیه درمانهای مختلف فیزیوتراپی ،تمرین درمانی ،و در بعضی موارد درمانهای دستی جهت بهبود آسیب وارد شده انجام می پذیرد.